به نقل از «ایسنا»

یافته‌های جدید از تپه باستانی چغاگاوانه اسلام آبادغرب

تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۵۷۳۵۱

ایسنا/کرمانشاه رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان اسلام آبادغرب گفت: در پی گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و حریم تپه باستانی چغاگاوانه، مشخص شد که مساحت این محوطه باستانی چندین برابر مساحت کنونی آن است.

شهرام علی‌یاری در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به تعیین عرصه و حریم تپه باستانی چغاگاوانه، اظهارکرد: با توجه به اینکه آخرین بار سال ۱۳۶۷ تعیین عرصه و حریم این محوطه باستانی صورت گرفته بود، لذا باید محدوده آن بروزرسانی می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: در این راستا یک تیم باستان شناسی به سرپرستی بهنام قنبری کار تعیین عرصه و حریم این محوطه باستانی را انجام داد.

رئیس میراث فرهنگی اسلام آبادغرب تصریح کرد: در این پروژه ۴۱ گمانه در ابعاد مختلف و تا عمق ۲.۵ تا ۳.۵ متر در تپه چغاگاوانه زده شد که نتایجی را در بر داشت.

وی که ناظر پروژه تعیین عرصه و حریم محوطه باستانی چقاگاوانه نیز بوده، خاطرنشان کرد: در اکثر گمانه هایی که در این پروژه داشتیم، به بقایایی از بناهای تاریخی و مواد فرهنگی همچون سفال برخوردیم که نشان می داد وسعت حریم محوطه باستانی چغاگاوانه بسیار بیشتر از چیزی است که تاکنون فکر می کردیم.

علی‌یاری اضافه کرد: در حال حاضر وسعت تپه چغاگاوانه حدود چهار هکتار است، اما طبق گمانه هایی که داشتیم، مشخص شد که این تپه باستانی چندین برابر وسعت دارد.

وی در ادامه با بیان اینکه طبق کاوش های باستان شناسی صورت گرفته  در دهه‌های گذشته تپه چغاگاوانه حدود ۱۰ هزار سال(از دوره نوسنگی) قدمت استقرار بشری دارد، گفت: تاکنون دو مرحله کاوش باستان شناسی طی سالهای ۱۳۴۸ و ۱۳۷۷ دراین محوطه تاریخی مهم انجام گرفته که در این کاوش‌ها ۵۶ لوح گلی با خط میخی اکدی که سندهای حسابرسی و حسابداری بودند، کشف شد.

رئیس میراث فرهنگی اسلام آبادغرب ادامه داد: براساس نظریات باستان شناسی، تپه چغاگاوانه در گذشته یک ارگ حکومتی بوده که در اطراف آن خانه های مسکونی تا شعاع یک کیلومتر قرار داشته است.  

وی در خصوص اینکه چرا کاوش های باستانی در عرصه این محوطه مهم تاریخی ادامه پیدا نکرده، گفت: تپه چغاگاوانه در وسط بافت شهری اسلام آبادغرب قرار گرفته و انجام کاوش سختی و هزینه های بسیار بالایی دارد، لذا فعلا برای ادامه کاوش‌ها در آن برنامه ای نداریم.

علی‌یاری در پایان اعلام کرد: اگر اعتبارات ملی خوبی برای کاوش باستان شناسی در این تپه اختصاص پیدا کند، می توان آن را به مانند تپه باستانی هگمتانه همدان به یک سایت موزه تبدیل کرد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری کاوش باستان شناسی تپه باستاني كرمانشاه استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی سیاسی استانی فرهنگی و هنری استانی علمی و آموزشی استانی ورزشی كرمانشاه استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی سیاسی باستانی چغاگاوانه تعیین عرصه و حریم محوطه باستانی اسلام آبادغرب تپه چغاگاوانه باستان شناسی تپه باستانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۵۷۳۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران

تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهم­ترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.   به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌­های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.   او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان­‌ها یا خانه­‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشان­دهندۀ توسعۀ ساخت­ و­ ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.   در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.   باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.   سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود. کانال عصر ایران در تلگرام